Blog: Je fiets stallen bij de Markthal doe je verdiept

Toen de Markthal opende, verbaasde ik mij over de kleine fietsenstalling. Opgelucht vernam ik toentertijd dat begin 2016 een nieuwe fietsenstalling zou openen met veel meer plek. En jawel, gemeente Rotterdam heeft haar planning gehaald: woensdag 17 februari opende de nieuwe fietsenstalling. Nieuwsgierig naar het resultaat, besloot ik zaterdag m’n boodschappen in en om de Markthal te doen.

Door Karmijn de Wit (Spark)

Via de Binnenrotte fietste ik richting de Markthal. Enthousiast keek ik om mij heen waar de fietsenstalling zich bevond. Ik zag hem niet. Hij ligt verdiept, dat wist ik. Intussen bevond ik mij al vlak voor de hal; ik zag weliswaar geparkeerde fietsen, maar dan kris kras achtergelaten in voetgangersgebied. Kennelijk was de fietsenstalling voor meer mensen niet direct in het zicht. Mijn oog viel op een hele rij nieuwe houten bankjes. Toen pas zag ik de opening die je met een trap en fietsgleuf naar beneden leidt.

Wat zag het er netjes uit. Mooi en rustig vormgegeven met zelfs klimop aan wanden. In de stalling, met 950 fietsenrekken is gekozen voor etageparkeren, waarbij de onderste rekken een voorvorkondersteuning hebben en de bovenste rekken achterwielborging. Mijn fiets past niet onderin vanwege het kinderstoeltje. Dan maar uit- en inschuiven in het bovenrek. Het regende pijpenstelen. Toen ik net triomfantelijk keek hoe mijn fiets hoog geparkeerd stond, besefte ik dat ik was vergeten mijn fiets op slot te zetten. Dat werd opnieuw uit- en inschuifwerk.

Een uurtje later liep ik de Markthal uit. Voordat ik de fietsenstalling in ging liep ik een rondje om de stalling heen. Toen pas viel de brug me écht op: dwars over de fietsenverdieping is een brug geslagen die voetgangers van en naar de tram, metro en trein verbindt met de bruisende Binnenrotte.

Terug in de stalling, besefte ik dat niemand een kaartje aan mijn fiets had bevestigd. Wie let er op dat de fietsen niet met de verkeerde “eigenaar” de stalling verlaten? De beheerder merkte mijn nieuwsgierigheid op. De vriendelijke vrouw wierp meteen op: “Als je een klacht hebt over de fietsgleuf dan kun je het melden hoor.” Kennelijk is voor velen de gleuf te smal en bots je gemakkelijk met je fietstrapper tegen de trapleuning. Ik vroeg haar hoe de controle in de stalling werkt. Ze wees me op de camera’s; die vervangen het niet- en scheurwerk. Vanuit de loge houdt men scherp de bezoeker en zijn gedrag in de gaten. Beheerders lopen rond tussen de parkeerplaatsen. Enthousiast over haar rol liet ze de oplaadplekken voor elektrische fietsen zien.

Het is mooi dat de behulpzame beheerder de taak heeft op het gedrag van de bezoekers te letten en er zo voor te zorgen dat fietsen rechtmatig worden opgehaald. Toch heb ik mijn bedenkingen over deze aanpak, zou het echt lukken om zo diefstal te voorkomen? De stalling is pas enkele weken open. De fietser moet de plek nog ontdekken en mag er beter worden heengeleid met zichtbare bebording die de fietsenstalling aanduidt. Gelukkig worden zwerffietsen binnenkort na waarschuwing weggeknipt en krijgen de rijen fietsrekken in de stalling letteraanduidingen.

In de zomer zal ik weer eens een kijkje nemen; ben benieuwd naar de ervaringen van beheerders tot dan toe over deze ‘menselijke – camera – aanpak’. En of deze fietsenstalling voor de bezoeker dan wél zichtbaar is. Verdiept of niet.

Op de hoogte blijven? Volg Spark op LinkedIn.